नोभेल कोरोना भाइरस (कोभिड – १९) महामारीलाई दोस्रो विश्वयुद्ध पछि मानवताले सामना गरेको सबैभन्दा डरलाग्दो संकटको रूपमा लिइएकोछ । यो कुराले जनमानसमा थप त्रास सिर्जना गर्ने भएता पनि हामीले यसलाई नकार्न सक्दैनौँ । यो महामारी हालसम्म २१० देश र क्षेत्रमा फैलिसकेर २९ लाख भन्दा बढी मानिसहरुमा देखापरिसकेको छ भने दुई लाख भन्दा बढीको मृत्युको कारक बनिसकेको छ । स्वास्थ्यकर्मीहरु यस रोगका बिरामीको उपचारका लागि अहोरात्र खटिरहेक छन् भने वैज्ञानीकहरु यस रोगको उपचार पत्ता लगाउनका लागि पुरै लागिपरेका छन् । तर दुर्भाग्यवस, हाल सम्म कुनै ठोस सफलता हासिल पर्न सकेका छैन । सार्वजनिक स्वास्थ्यमा परेको यो संकटले आफ्नो साथमा आर्थिक संकट पनि ल्याउँदैछ । यद्यपि, आर्थिक संकट यो महामारीको प्रत्यक्ष प्रभाव नभईकन माहामरीलाई फैलन नदिन गरिएको रोकथाम विधिको उपज हो ।भाइरसको फैलावटलाई नियन्त्रण गर्न अपनाइएका बिधिहरु — सामाजिक दूरी, क्वारेन्टिन , शैक्षिक संस्था बन्दी र अनावश्यक व्यवसाय बन्दी देखी पूर्ण तालाबन्दीले आर्थिक क्रियाकलापलाई ठप्प बनाएको छ। हामीले दुबै — स्वास्थ्य र आर्थिक संकट — समाना गर्नुपर्ने अवस्था छ, र कुनै एउटालाई रोकथाम गर्न खोज्दा अर्कोको जोखिम बढ्ने देखिन्छ । अहिले हामीले दुबै महामारी र आर्थिक मन्दीको वक्रलाई समतल पार्नुपर्ने अभूतपूर्व चुनौती सामना गरिरहेकाछौँ । तथापी हाल महामारीको वक्रलाई समतल पार्नुले बढी प्राथमिकता पाएको छ जसका कारण आर्थिक मन्दीको वक्र गहरिंदै जाने सम्भावना बढेको छ ।
Continue reading Published by: Ashesh Shrestha
